Godzisz się na wszystko. Idziesz gdzieś, gdzie od jakiejkolwiek nici porozumienia z kimkolwiek dzieli Cię co najmniej dziesięć szpulek. Siedzisz i słuchasz. O zbyt bogatych, o przepracowanych nolifach, którym nie chce się wyjść na piwo, o za chudych, za ładnych, zbyt cichych, o dzieciach szczęścia, które nic nie robią i wszystko spada im z nieba, takich, srakich, owakich. Co chwilę ktoś wylewa na kogoś wiadro pomyj, osoby nieobecne mają tego dnia swoje święto i są głównym tematem rozmów. Ten to frajer, ten idiota, ta jest emocjonalnie rozchwiana, tamten ma jakieś problemy psychiczne, a jeszcze ktoś jest chamem i prostakiem.
